Tante Teus dook onlangs niet alleen in haar oude, stoffige kelder maar ooit – toen ze jong was – ook met haar witte spillebenen in de Riiiiiiiiiien.
Daarom bijgaand prentje uit de krant van januari 1934 waarop het allereerste veerpontje van Cornelissen te zien is.
Vanaf 1923 tot september 1944 was het pontje in de vaart. Cornelissen nam het pontje – met een laadvermogen van slechts 10 ton – over van de vorige eigenaar in 1923. In 1944 werd de pont afgezonken na de Slag om Arnhem kort na de evacuatie van de Over Betuwe.
Na de oorlog was het veer uiteraard niet meer te gebruiken en werden mensen met kleine bootjes overgezet. Het duurde nog tot 1954 voordat er weer een veerdienst voor grotere voertuigen operationeel was.
In 1921/1923 verkocht de vorige eigenaar Jonkheer Robert Eduart de Kuyper uit Brussel voor het bedrag van 33.000 gulden de pont, veerrechten, de op en afritten en een steiger aan W.Cornelissen. Volgens het ” Verenboek van 1918 ” was deze pont 15 of 19 meter lang, dit is onduidelijk te lezen, 3,5 tot 4 meter breed en kon 10 ton laden met voertuigen van 5 ton. Volgens keurings rapporten van de overheid had Cornelissen sinds 1945 geen eigen pont meer in de vaart. Er werd achtereenvolgens eerst vanaf 11.5.1945 tot 31.7.1945 met de zolderschuit ” Twee Gebroerders ” van Donath uit De Steeg gewerkt. Vervolgens werd er na 1945 tussen Doornenburg en Pannerden met de volgende reserve ponten gewerkt. Eerst kwam de reservepont van het Rhenenseveer in vaart, daarna de reservepont van het Culemborgse veer en tot slot de reservepont van het Eck en Wielse veer in vaart tot 1954. Zoals bekend kocht Cornelissen in mei 1954 de veerpont van Emmerik die tot 2010 in vaart was.